تاثیر گنادوتروپین جفتی انسانی بر اثرات تخریبی ناندرولون دکانوات بر روی پارامترهای اسپرم موش صحرایی بالغ

زمینه و هدف: ناندرولون دکانوات­ از مهم ترین داروهای آنابولیک آندروژنیک استروئید(aas) است. از طرفی هورمون گنادوتروپین جفتی انسان(hcg) موجب تحریک ترشح تستوسترون و افزایش تولید آندروژن می گردد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تغییرات ناشی از تاثیرات این هورمون بر اثرات تخریبی دارویی assدر بافت ها و سلول های دستگاه تناسلی نر موش صحرایی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر به پنج گروه 3 تایی تقسیم شدند. گروه های تیمار شامل موش های صحرایی که به صورت هفتگی10 میلی گرم بر کیلوگرم ناندرولون (nd) را به صورت داخل عضلانی به مدت 8 هفته دریافت کردند و گروه هورمون(h) به مقدار 500 واحد در هفته، هورمون hcg داخل عضلانی دریافت کردند و گروه ناندرولون ـ هورمون(nd- h)، که 10 میلی گرم بر کیلوگرم ناندرولون و 500 واحد در هفته هورمون دریافت کردند. گروه شم نیز 10 میلی گرم بر کیلوگرم روغن بادام زمینی دریافت کردند و گروه کنترل بدون هیچ گونه مداخله در نظر گرفته شدند. پس از 8 هفته پارامترهای اسپرم نظیر حرکت، تعداد و مورفولوژی اسپرم زیر میکروسکوپ نوری تعیین شدند. علاوه بر این قابلیت حیات اسپرم به وسیله رنگ آمیزی فوق حیاتی ائوزین ـ نکروزین انجام شد. بیضه ، دم اپی دیدیم، پروستات و سمینال وزیکول نیز با ترازوی آزمایشگاهی وزن شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها به روش آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. یافته ها: درصد اسپرم دارای حرکت به رو جلو در گروه های تیمار h وnd–h  کمتر از گروه های کنترل و شم بود. میزان اسپرم با شکل طبیعی در گروه­های تیمار نسبت به گروه­های کنترل و شم کاهش یافته، اما اختلاف معنی داری پیدا نکرده است. هم چنین نتایج مورفولوژی اسپرم حاکی از این است که بیشترین درصد اسپرم هایی با اشکال غیر طبیعیtailless) و  (coilدر گروه تیمار nd مشاهده شد. علاوه بر این قابلیت حیات اسپرم در گروه تیمار ناندرلون به تنهایی نسبت به سایر گروه ها به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته بود. وزن بیضه تحت تأثیر داروی ناندرولون نسبت به گروه های کنترل و شم کاهش معنی داری نشان داد. نتیجه گیری: هورمون hcg بر اثرات ناخواسته و تخریبی ناندرولون بر روی پارامترهای اسپرم موش صحرایی بالغ تاثیر مثبتی می گذارد و سبب کاهش اثرات سوء ناندرولون می­شود.